Η Τεχνητή Νοημοσύνη έχει προχωρήσει πολύ τελευταία, αλλά εξακολουθεί να είναι ατελής. Έρχεται η ψηφιακή αθανασία και σίγουρα κανείς δεν είναι έτοιμος γι’αυτό.
Το 1990, στο δράμα “Truly, Madly, Deeply”, η πρωταγωνίστρια Nina (Juliet Stevenson) θρηνεί τον πρόσφατο θάνατο του αγοριού της, Jamie (Alan Rickman). Συναισθανόμενος τη βαθιά λύπη της, ο Jamie επιστρέφει ως φάντασμα, για να τη βοηθήσει να επεξεργαστεί τον χαμό του. Αν και παρουσιάζεται ευγενικός προς τη Nina, αποδεικνύεται, ότι δεν ήταν τόσο τέλειος όσο τον θυμόταν εκείνη. Το 2023, μια νέα τεχνολογία με τη χρήση τεχνητής νοημοσύνης, προσφέρει σε όλους μας τη δυνατότητα να περνάμε χρόνο με αγαπημένα πρόσωπα μετά τον θάνατό τους – με διάφορες μορφές. Αλλά αντίθετα με τον Jamie (που παρηγορεί τη Nina), μας ζητείται να επιτρέψουμε στην τεχνητή νοημοσύνη να παρουσιάσει μια εκδοχή των αγαπημένων μας.
Eργαλεία, όπως το ChatGPT και το Midjourney κυριαρχούν στη συζήτηση για την τεχνητή νοημοσύνη, αγνοώντας τα μεγαλύτερα ηθικά ζητήματα που αφορούν το πένθος. Αν θεωρείτε, ότι τα γεννητικά AI άβαταρ αποτελούν για τους νεκρούς λύση, κάνετε λάθος. Τουλάχιστον μία εταιρεία προσφέρει ήδη ψηφιακή αθανασία – και είναι τόσο δαπανηρή, όσο και μακάβρια.
Το Rememory, για παράδειγμα, είναι μια υπηρεσία, που προσφέρεται από τη Deepbrain AI – μια εταιρεία, που κυρίως εξυπηρετεί διαδραστικές οθόνες, τύπου εικονικού βοηθού μαζί με δημοσιογράφους τεχνητής νοημοσύνης. Η κορεάτικη εταιρεία χρησιμοποίησε την εμπειρία της στην ενσωμάτωση των chatbots και των γεννητικών βίντεο AI στο απόλυτο, μακάβριο αποτέλεσμα. Με μόλις 10.000 δολάρια και λίγες ώρες σε ένα στούντιο, μπορείτε να δημιουργήσετε ένα άβαταρ του εαυτού σας, το οποίο η οικογένειά σας μπορεί να επισκεφθεί (με επιπλέον κόστος) ακόμα και σε μια εξωτερική εγκατάσταση.
Δείτε επίσης: Χιλιάδες OpenAI credentials έχουν κλαπεί και πωλούνται στο dark web
Ενώ το Rememory έχει το πλεονέκτημα, ότι είναι μια οπτική απεικόνιση, που μπορεί να απαντά στις ερωτήσεις σας, το ηχητικό HereAfter AI, προσπαθεί να καταγράψει λίγο περισσότερο την προσωπικότητά σας μέσω μιας σειράς ερωτήσεων. Το αποτέλεσμα είναι ένα ηχητικό chatbot, με το οποίο μπορούν να αλληλεπιδρούν φίλοι και οικογένεια, λαμβάνοντας προφορικές απαντήσεις και ακόμη και ιστορίες και ανέκδοτα από το παρελθόν. Κατά πάσα πιθανότητα, τα προ-εκπαιδευμένα chatbots παρέχουν πειστικές απαντήσεις με τις φωνές των ιδιοκτητών τους, μέχρι τη στιγμή που η απατηλή αίσθηση διαλύεται, όταν απαντά ρομποτικά “Συγνώμη, δεν καταλαβαίνω αυτό που λέτε. Μπορείτε να δοκιμάσετε να ρωτήσετε με άλλον τρόπο, ή να περάσετε σε άλλο θέμα.”
Ανεξάρτητα από το κατά πόσο αυτές οι τεχνολογίες δημιουργούν ρεαλιστικές απεικονίσεις ή όχι, δεν είναι η κύρια ανησυχία. Η τεχνητή νοημοσύνη κινείται με τέτοια ταχύτητα, που σίγουρα θα βελτιώνεται ολοένα και περισσότερο. Οι πιο δύσκολες ερωτήσεις αφορούν το ποιος είναι ο ιδιοκτήτης αυτής της απεικόνισης όταν κάποιος αποβιώσει. Ή μήπως οι μνήμες και τα δεδομένα του νεκρού είναι ασφαλή και προστατευμένα; Και ποιες επιπτώσεις μπορεί να έχει όλο αυτό στους αγαπημένους που αφήνει κανείς πίσω;
Η ενσωματωμένη επιπλέον διάσταση που φέρνουν τα AI άβαταρ, έρχεται να προστεθεί στις ανησυχίες σχετικά με τον αντίκτυπο που αυτές οι δημιουργίες μπορεί να έχουν στον άνθρωπο. Ανησυχίες υπάρχουν, επίσης, για το ότι η ίδια τεχνολογία θα μπορούσε να αρχίσει να χρησιμοποιείται με τρόπους που δεν προορίζονταν αρχικά, όπως την ΑΙ απεικόνιση ενός εν ζωή ανθρώπου, π.χ. του καλύτερου μας φίλου.
Φυσικά, αυτό το σενάριο υπερβαίνει τις τρέχουσες δυνατότητες. Για να δημιουργηθεί μια AI έκδοση του καλύτερου μας ζωντανού φίλου, θα χρειαστούμε τόσα πολλά δεδομένα που θα χρειαζόταν η συμμετοχή/συναίνεσή τους στη διαδικασία.
Δείτε επίσης: Google: Παρουσίασε το Genesis AI για δημοσιογράφους
Βέβαια, ακόμη και με τη συναίνεση του ατόμου που αναπαράγεται στην τεχνητή νοημοσύνη, δεν υπάρχουν εγγυήσεις, ότι δεν μπορεί και κάποιος άλλος να αποκτήσει πρόσβαση στην ψηφιακή έκδοσή σας και να την καταχραστεί. Και αυτή τη στιγμή, αυτό περιλαμβάνεται γενικά στο ίδιο νομικό πλαίσιο με το να κλέβουν κάποιοι τα στοιχεία της πιστωτικής σας κάρτας.
Η λογική λύση για την προστασία των δεδομένων μπορεί να είναι κάτι που ήδη γνωρίζουμε – όπως τα τοπικά αποθηκευμένα βιομετρικά δεδομένα που χρησιμοποιούμε για να ξεκλειδώνουμε τα τηλέφωνά μας.
Τα δεδομένα θα βρίσκονται πάντα σε κίνδυνο, ανεξάρτητα από το πού ή πώς αποθηκεύονται. Είναι ένας κίνδυνος της σύγχρονης ζωής. Και όλες αυτές οι ανησυχίες σχετικά με την ιδιωτικότητα, μπορεί να φαίνονται σαν ένα πρόβλημα για το μέλλον (με τον ίδιο τρόπο που τείνουμε να ανησυχούμε για την απάτη στο διαδίκτυο μόνο όταν μας έχει συμβεί ήδη). Οι δαπανηροί, ακριβείς και απλά ανατριχιαστικοί δημιουργούμενοι από την τεχνητή νοημοσύνη και τα μελλοντικά ψηφιακά άβατάρ μας, μπορεί να είναι τρομακτικοί, αλλά είναι και μια καταπλακωτική αναπόφευκτη πραγματικότητα.
Φυσικά, υπάρχουν κάποια θετικά σημεία. Η τεχνολογία μας αναγκάζει να αντιμετωπίσουμε τη θνητότητά μας, με έναν νέο, αν και περίεργο τρόπο, και αυτό μπορεί μόνο να μας βοηθήσει να σκεφτόμαστε για τις σχέσεις που έχουμε αυτή τη στιγμή στον κόσμο των ζωντανών. Μια AI έκδοση κάποιου θα είναι πάντα μια φτωχή αντιγραφή, οπότε, γιατί να μην γνωρίσουμε καλύτερα τον πραγματικό άνθρωπο, ενώ μπορούμε;